Helaas geen senioren voetbal op zaterdag 16 april op Schier. Dat deed mij halverwege de dag opmerken, dat mij het een klein voordeeltje opleverde, dat ik zondag even kon langer slapen.
Immers een verslag schrijven voor website en dorpsbode was niet nodig.
Maar daar dachten de personen in mijn omgeving anders over, je gaat toch wel een artikeltje schrijven over het verloop van deze dag. Nou bij deze dan maar.
Het begon allemaal al op de late vrijdagavond toen het bericht kwam, dat Kollum 3 morgen niet kwam spelen bij De Monnik. Dus niet op komen dagen.
Dat deed mij enigszins in woede uitbarsten want dit was nu de 2e keer in dit seizoen dat ze weg bleven.
Om mij wat te bedaren heb ik toen een mail gestuurd naar het secretaraat van Kollum. (dit op puur persoonlijke titel, want ik ben geen bestuurslid van De Monnik)
Ik kreeg vrij vlot een reactie terug van de secretaris Wietsma die mij grote woorden verweet en had daar dus meer moeite mee dan dat hij een collega vereniging in de steek heeft gelaten.
Hij eindigde wel met de woorden dat het vervelend was en dit niet zo had gemoeten.
Als bestuur waren ze niet op de hoogte. Het is wel duidelijk dat de spelers geen zin hadden in een reisje Schier.
Met de opmerking dat het bij elke vereniging niet opkomen dagen voorkomt, zou je wensen dat deze eens een poosje secretaris zou zijn bij De Monnik, dan piepte hij wel anders.
Sociale media ging los en ook tijdens de jeugdwedstrijden werd gesproken, we gaan volop trainen en de kantine zou dan open zijn.
Opgelucht gingen de vaste bezoekers richting huis voor de lunch om dan om 2 uur lekker in de zon met en consumptie naar de training te komen kijken.
Ineens werd er door de spelers van De Monnik besloten toch niet te gaan trainen en de middag elders door te brengen en andere lichaamsdelen dan de voeten te trainen.
Dat hield in dat de bezoekers die er niets van wisten dat de wedstrijd was afgelast, dus voor een dicht hek kwamen te staan.
Het WIJ gevoel was zeker deze dag ver te zoeken bij de spelers.
Toen besloten Jimmy, Dick en ikzelf de zaak open te houden en deze personen te ontvangen.
En zo geschiedde het “hé geen voetbal?, nee tegenstander kwam niet, “ook geen trainen?, nee de heren hadden andere bezigheden.
Teleurgesteld gingen ze na ik aanneem weer naar huis.
Toch gebeurde er nog van alles. We zagen 3 personen die over de heuvel kwamen met volle snelheid en de bocht niet konden houden en over de kop vlogen. Geen ernstig gevolgen.
We zagen een Duitser komen met 2 kinderen die een Monnik sjaal gestrekt boven zijn hoofd hield om De Monnik te komen aanmoedigen. Vergeefse moeite dus.
Wat erger was, was het volgende:
LAMMERT VRIELING en HORST SCHOLTYSEK
Allereerst kwam Lammert (onze trouwe supporter en lid van de club van 50) vergezeld met zijn broer om De Monnik nog een keer te zien spelen.
Lammert is ernstig ziek en dit was misschien wel zijn laatste bezoek aan Schier. De teleurstelling was al groot dat de wedstrijd niet doorging en nog groter toen bleek dat ook de training niet doorging. Maar gelukkig hebben we nog gezellig bij elkaar gezeten. Zeker toen ineens een scootmobiel het terras op racete. Dat bleek Horst op te zitten.
Horst die vroeger op Schier woonde en bij De Monnik voetbalde en nu in Duitsland woont.
Dat beide heren echt van De Monnik houden bleek uit de gulle donatie die de kas van De Monnik ten goede kwam. Dank heren.
Daarna kwamen nog een paar personen aanwaaien en liep het al tegen de avond toen ieder naar huis ging, behalve ik die nog controle moest uitvoeren voor de afdeling oud-papier in de container aan het Melle Grietjespad.
Gelukkig gaat het meestal redelijk, maar deze keer was het een grote bende en was ik nog wel even bezig om de orde in de container te herstellen. De zoveelste teleurstelling.
PERSOONLIJK NOOT.
Ik ben nu 50 jaar op Schier en ook zolang vrijwilliger bij De Monnik. Ook bij andere instellingen.
Vrijwilligerswerk doe je voor je plezier en geeft je voldoening en energie.
Al iets langer dan vandaag heb ik het gevoel dat het mij meer energie kost dan ik ervan ontvang.
Dan moet je bij jezelf te rade gaan, “wil ik dit nog” nou dan is het antwoord: “eigenlijk Nee” en dat is een jammerlijke conclusie.
Bij de foto Links Lammert Vrieling in het midden Horst Scholtysek
Aldert Stielstra.
Recente reacties